Ter Herinnering aan Hendrikus Dinkelberg. 13 juni 1916 - 01 augustus 1994.
Blijf aan mij denken hoe ik was in mijn goede dagen.
Hendrikus Dinkelberg, bij de Zwolse bevolking beter bekend
als Ome Rikus de bloemenkoopman.
Hij heeft in zijn leven zoals hij zelf zei miljoenen bossen bloemen verhandeld.
Dat zou kunnen want Rikus heeft meer dan vijftig jaar bloemen verkocht op markten en
langs de deur.
Zo stond hij in Zwolle en Hattem op de markt, en viel ook nog wel eens in voor zieke collega?s.
Ook ging hij vaak in de nacht uit bed om te kijken hoe zijn bloemen in het schuurtje
achter het huis er bij stonden.
Vaak moest er 's winters een oliekachel worden gestookt om het dooi te houden, terwijl er in
de zomer een ventilator moest draaien en voor frisse lucht moest zorgen.
Nu het allemaal achter de rug is, begreep hij zelf niet hoe hij dit heeft volgehouden,
hij zei dan ook vaak, "Ik bin blie da'k der of binne".
In de jaren dertig was het moeilijk om aan de kost te komen en geld te verdienen,
de broodnijd was enorm in die tijd.
Het verkopen van bloemen ging nog wel, maar geld verdienen ging niet zo gemakkelijk.
Van 's middags vier tot 's avonds elf uur stond Rikus op de Melkmarkt in Zwolle.
Een bos bloemen kostte toen in die tijd een paar dubbeltjes.
Rikus was dan blij als hij 's avonds een gulden of vijf of zes had gebeurd,
ik zeg gebeurd niet verdiend hoor.
Vaak werden de bloemen tegen de avond tegen kostprijs verkocht, om er toch maar vanaf te komen.
Je stond toen zonder enige bescherming in weer en wind op de markt, veel later stond
je lekker onder een dekzeil.
Rikus is met bloemen begonnen toen hij vijftien jaar oud was en ging toen met de bakfiets
huis aan huis; ook hier op zat je onbeschermd
Ome Rikus stond niet alleen op de Melkmarkt in Zwolle,
maar ook in Hattem op de weekmarkt.
Ik weet nog, dat een melkwagen, terwijl ik bij een klant af te rekenen, de bakfiets omver reed.
Die sloapert volgens Rikus.
Zo had je vroeger alleen maar bloemen van de koude grond, dat wilde zeggen weinig soorten,
nu zijn er wel honderden soorten bloemen volgens Rikus, zeker weten.
Rikus vertelde wel eens als hij met zijn bakfiets hier in de wijk Kamperpoort langs
de deuren ging om van zijn laatste bloemen af te komen, er wel eens een buurtbewoonster
tegen hem zij van, Rikus die bloemen die ik laatst van je gekocht heb lieten na een dag
de kop al hangen, waar Rikus dan op zei, beste mevrouwtje als u met uw duim en wijsvinger
even langs het steeltje wrijft gaat het kopje zo weer staan.
Zo was Rikus.
In de Peperbus van 24 september 1981 stond dat Rikus Dinkelberg na 44 jaar een punt
achter zijn carrière heeft gezet als bloemenkoning van Zwolle.
Hij maakte voor de laatste keer zijn rit met de bakfiets die niet zoals gebruikelijk
door de Zwolse binnenstad voerde, maar naar camping IJsselheid te Hattemerbroek.
Daar werd de bakfiets achtergelaten, die werd verkocht aan zijn neef Hans de Wit.
Het tochtje over de IJsselbrug vanaf de Kamperpoort duurde maar een uur.
Dat dit Rikus overigens al zeven jaar lang, want in die tijdspanne reed hij ook al op
en neer naar Hattem.
Aan een gemotoriseerd voertuig heeft de Zwolse bloemenkoning nooit gedacht.
Dat was niets voor mij en 's winters bleef je door het trappen lekker warm, was het
nuchtere commentaar van Rikus.
Rikus woonde jaren samen met zijn zusters in de Merelstraat 44 in de Kamperpoort, later is hij verhuisd naar de Nieuwe Haven aan de Harm Smeengekade waar hij zijn laatste jaren woonde.
Rikus is op 1 augustus 1994 overleden in de Nieuwe Haven op de leeftijd van 77 jaar na een leven van hard werken, maar ook van een man die als een vrije vogel van het leven heeft genoten.
Dit zijn de woorden die de familie mee gaven aan Rikus Dinkelberg.
Een vrije vogel zoals hij was hield hij van mensen op zijn manier en bloemen
beheersten zijn hele leven.
De laatste jaren was hij afhankelijk van mensen om hem heen.
Hij had het er moeilijk mee.
De dood kwam dan ook als een verlossing.
Maar Rikus zal altijd een warm plekje in ons hart blijven behouden.
God, laat hem voor eeuwig gelukkig zijn bij U.